Słuch dziecka sprawdza się najczęściej stosując tak zwane metody obiektywne czyli takie, które nie wymagają aktywnego udziału dziecka w badaniu tzn. dziecko nie musi odpowiadać na pytania, ani reagować na polecenia.
Dostępne u nas badania słuchu pozwalają wykryć zaburzenia słuchu już u najmłodszych dzieci. Wybór metody zależy w dużej mierze od wieku dziecka, stopnia jego rozwoju oraz jego stanu zdrowia.

AUDIOMETRIA
Audiometria to badanie słuchu, którego celem jest określenie progu słyszenia. Badanie nie jest  metodą obiektywną ponieważ związane jest z reakcją pacjenta na bodźce dźwiękowe. Najczęściej wykonywanym badaniem audiometrycznym jest audiometria totalna.
Badanie odbywa się w specjalnej kabinie pomiarowej (wytłumione pomieszczenie) gdzie pacjentowi zakłada się specjalne słuchawki. Dziecko przyciska specjalny przycisk po usłyszeniu dźwięku. Wyniki są prezentowane w postaci krzywych - audiogramów. Krzywe te obrazują schorzenia, wielkość ubytków słuchu i są podstawą do doboru aparatu słuchowego.

OTOEMISJE AKUSTYCZNE
Badanie, które może wykryć ubytek słuchu bez aktywnego udziału dziecka jest bardzo krótkie. Badanie to mierzy aktywność małych komórek rzęsatych w uchu wewnętrznym po stymulacji dźwiękiem. Wykonuje się je, gdy dziecko jest spokojne lub śpi.
Badanie polega na włożeniu do ucha dziecka małej sondy z miniaturowym mikrofonem i słuchawką, której zadaniem jest rejestracja reakcji ucha wewnętrznego na ciche dźwięki. W momencie, gdy bodziec dźwiękowy biegnący z głośnika wprawia w ruch komórki słuchowe, te w wyniku owego ruchu wytwarzają wtórny dźwięk odbierany przez mikrofon. Badanie to przeprowadza się najczęściej u noworodków oraz małych dzieci.

Największe znaczenie w procesie przyswajania mowy ma słuch. Dzieci źle słyszące mają trudności w odbiorze mowy.  Wady wymowy związane z zaburzeniami słuchu zależą od wieku, w którym nastąpiło obniżenie słyszalności, od stopnia obniżenia ostrości słuchowej, od charakteru niedosłuchu (przewodzeniowy lub czuciowo nerwowy), od czasu jego trwania, oraz od środowiska w jakim dziecko żyje. Znaczne upośledzenie słuchu lub głuchota wrodzona czy nabyta występująca w pierwszych latach życia, prowadzi z reguły do niemoty. Przy głuchocie nabytej mowa już istniejąca zanika. Po 9 roku życia utrata słuchu nie powoduje zaniku mowy, gdyż dziecko nauczyło się już czytać i pisać a nawyki artykulacyjne uległy utrwaleniu.

Badanie otoemisji akustycznej ma duże znaczenie podczas diagnozy logopedycznej u dzieci z wadą wymowy.